Dansözlüğe gerek yok!

                Kısa hayatta insan ömrü öyle böyle geçiyor! Kimisi karakterli yaşamından, kimisi karaktersiz yaşamından, kimisi ise “kendi bildiğim en doğru” diyerek kibrinden taviz vermiyor. Hayat boyunca tüm türden insanlar ile karşı karşı kalabiliyoruz.

                Dedim ya hayat kısa!

                “Nasıl yaşarsan yaşa, karakterinle öleceksin” diye bir söz vardır. Belki bu ölüm seni 15 yaşında belki de 85 yaşında bulacak. Musalla taşına geldiğinde “öldü gitti de karakter yoktu” diyen oldu mu… İşte o andan sonra bu hayatı boşa yaşamış olursun.

                Paraya tapmak, kibirden geçilmemek, birine gidip diğerini karmak, diğerine gidip birini karmak marifet değil elbet! Ancak, dansözlüğü marifetten bilenler var ne yazık ki…

                Nevşehir’de de bu marifette “üzülerek söylüyorum!” çok var. Bende bu zamana kadar DANSÖZ-lere rastlamadım değil… Dansözlükte bir meslek, ancak bu tür insanlar daha ağır sözler hak ediyor aslında.

                Alıp götürecek vazgeçemediğin kibir,

                Kimsesiz kalacaksın kimsesiz,

                Ben derim düşman içerde

                Sen alın üstüne karaktersiz…!

               14 yıllık gazetecilik hayatımda bu kadar ağır konuşup, ağır yazmadım aslında ben hiç. Bir zamandan sonra insan kulak tıkayamıyor duyduklarına, gördüklerine… Her şeyin farkında oluyorsun… Saygı, adap, gelenek, kültür, yaşantı gereği insanlar bazen susma gereksinimi duyar.

              Sabır taşı da bir yere kadar kardeşim… Çatlamadı da olur ya! Her an çatlar…

              Düzelsin isterim artık insanlar. Dansözlükle hayat sürmez. 40’ından sonra dansöz olursan, sahnede sirk kurulmuş sanırlar.

               Kim diyeceksiniz peki sirke çıkmış bu dansöz (ler)? Kimine sivrisinek saz, kimine davul zurna az… Kızım sana diyorum gelinim sen anla… Artık o karakterde kim veya kimler varsa o alınsın bu yazdıklarıma ne diyeyim!

             Ha birde kendi yalanına kendi inanan insanları da görmek mümkün hayatta! Delinin biri kuyuya taş attı misali… Fayda yok… fayda yok… fayda yok…  Kaliteli insanları da yordun (uz) bilmem farkında mısınız?

“FARKINDAYIM”

Temel doktora gitmiş. Doktor temelin sırtına dinleme cihazını dayamış; “Nefes al nefes ver, Nefes al nefes ver” diyerek muayeneyi tamamlamış ve 100 TL muayene ücreti talep etmiş. Tabi bizim Temel durur mu? Cebinden 100 TL’yi çıkarmış ve doktorun burnuna uzatmış “Nefes al nefes ver, Nefes al nefes ver” diye…

Tabi bu arada doktor şaşırmış… “Ne yapıyorsun be adam” diye. Temel “FARKINDAYIM” doktor bey “HASTALIĞINI ÇÖZÜYORUM 100 TL BORCUN VAR” demiş

               Köşemi okuyup ta alınanlar oldu ise kusura bakmasın! Bu yazdıklarıma alınanların zaten payı büyüktür KIZGINLIĞIMA…